Residéncia artistica : « Sorn »

Sorn es lo resultat d’una òbra de cèrca, d’experimentacion e de creacion musicala e poetica que pren per punt de despart lo repertòri collectat per Damase Arbaud en Nauta Provença a la fin del sègle XIX. Es una seleccion e una mesa en relacion de tèxtas que se jonhan a l’entorn de las tematicas del sorn del funèbre : murtres, viòls, infanticidis, canibalisme, Sorn es lo resultat d’una òbra de cèrca, d’experimentacion e de creacion musicala e poetica que pren per punt de despart lo repertòri collectat per Damase Arbaud en Nauta Provença a la fin del sègle XIX. Es una seleccion e una mesa en relacion de tèxtes que se jonhon a l’entorn de las tematicas del sorn del funèbre : murtres, viòls, infanticidis, canibalisme, ocultisme, mostres e magia.

Aquel repertòri pre-felibrenc foguèt pas bricat reinterpretat dempuèi sa collècta tan correspon pas a l’imatge aborgalit d’una Provença idillica que mai d’un sègle de literatura, cinèma e campanhas de publicitat an contribuit a faiçonar en tota artificialitat. Los artistas nos menan aquí al contrari al còr de la Provença tenebrosa, ruda e violenta, la del raconte crud ont los còdis estetics folclorizants son devorats e digerits dins un sol e meteis gèste. Sorn es la mesa en musica d’aquela istòria, un raconte contat per quatre cantaires que per la polifonia espandisson lo nombre de las entradas. Un raconte tanben sonat per un percussionista que restituís, rapòrta un timbre sonòr evocat, cridat. S’agís pas pus de traçar dins los camps observats, contemplats, mas d’escriure, en suspens, çò que la memòria tenta de doblidar per fin de ne retardar la disparicion.